اينجا توي جزيره آزاد، هرجا كه مي روي، از رستوران گرفته تا پارك دلفين ها، همه مجري ها و خواننده ها مهمان ها را دعوت مي كنند به ايستادن و سرود "اي ايران اي مرز پرگهر" را به عنوان سرود آغازگر برنامه مي خوانند (به عنوان سرود ملي در واقع)! جزيره آزادي است انصافا، چون كه توي پايتخت اسم جاويد خليج فارس را به "خليج" تغيير مي دهند تا خز و خيل هاي خاورميانه را دور خود جمع بكنند و بگويند ما خيلي cool مي باشيم!
پي نوشت: ما الآن به مقامي رسيديم كه به جوانكاني كه دختربازي مي كنند به عنوان يك خانم غير جوان متاهل لبخند مي زنيم! قبلا ها معمولا آنها را جر مي داديم!
۲ نظر:
سلام. می بینم که هتل کلاس بالای اینترنت دار می رین! من دقیقا الهامم! من هم دقیقا همینجوریم! متاهل بودن همینجوری بی دلیل ازاین حسا بهت می ده که فکر می کنی کسی منظورش به تو نیست! ولی کم کم آدم به همون جر دادن قبلیت رجوع می کنی!
انگار بايد تبريك بگم . نه ؟ در جريان هيچي نبودم اما با اون يه ذره هوشي كه برام مونده و با استناد صرف به مطالب وبلاگت :
مبارك باشه . اميدوارم خوشبخت و خوشحال باشي . آرزوهاي خوب من رو بپذير .
ارسال یک نظر